< < Önceki Sayfaya Dön
Çelik Yapılar / Ruhi Aydın - Ayten Günaydın
Çelik Yapılar / Ruhi Aydın - Ayten Günaydın
Çelik Yapılar / Ruhi Aydın - Ayten Günaydın

Çelik Yapılar / Ruhi Aydın - Ayten Günaydın (30003)

BİRİNCİ BASKIYA AİT ÖNSÖZ
Mühendislerin sezgilerinin güçlü olduğuna kuşku yoktur. Burada mühendis tanımı ile eğitimli veya bu konuda kendini geliştirmiş olan herkesi kastediyoruz. Örneğin MÖ III. yüzyılda yaşamış olan Arşimet “..bana yeterli uzunlukta bir sopa ve bir dayanak noktası verin dünyayı kaldırayım..” derken bir hayalden mi yoksa bir gerçekten mi söz ediyordu? Bakışa göre değişir. Ne var ki hayal ile gerçek arasındaki bu kanıya sezgisel bir yetenek ile varılmıştır. Arşimet günümüzde, yani XXI. Yüzyılda yaşasa ve “..bana yeterli bilgisayar desteği verin dünyayı sonlu elemanlar ile modelleyeyim..” demiş olsa idi ilginç olur mu idi? Bize göre hayır. Zira günümüzde gelişen hesaplama araçlarının yapı mühendisliğine uyarlanması ile kaydedilen aşamalar sonucunda bu düşüncenin olanaksız olacağını artık kimse söyleyemez. Başlangıç noktası ve bugün ulaştığı düzeyi yukarıda örnekleme ile anlatmaya çalıştığımız Yapı Mühendisliğinin tarihsel gelişimine dair kısa bir hatırlatma yararlı olacaktır. Başlangıçta sorunlar biliniyor fakat çözümleri mühendislerin yapıların davranışları hakkındaki sezgilerine göre üretiliyor idi. Bir sonraki aşamada bazı basitleştirici kabuller yapılarak yaklaşık yöntemler geliştirildi. Şimdi ise önceden hesap güçlükleri nedeni ile yapılmasından vazgeçilen parametrelerin etkisi bir tuşa basılarak kolayca göz önüne alınabiliyor. Örneğin Taşıma Gücü Yöntemi bu konuda getirilen yeniliklerin başlıcasıdır. Yükler istatistiksel veriler ile belirlenebilen büyüklükler olmakla birlikte, yük birleşimlerinin çeşitliliği ve yüklerin her bir birleşimdeki katsayısının uygun seçimi ile istatistiksel sapmalar nerede ise ortadan kalkmış adeta deterministik bir özelliğe kavuşmuştur. Bunların yanı sıra yapı analizleri için geliştirilen doğrusal ve doğrusal olmayan hesap tekniklerinin kullanılması ile yapılarda daha cesur ama güvenli tasarımların yapılabilmesi mümkün olmuştur. Tasarım aşamasında da önemli gelişmeler kaydedilmiştir. Çelik yapı analizlerinin bir boyutlu olmasına karşın tasarımlarının iki boyutlu levha elemanlar olarak yapılabiliyor olması bu konuda verilebilecek örneklerden biridir. Yukarıda bahsedilen gelişmeler doğal olarak yönetmeliklere de yansımıştır. Günümüzde gelişmiş olan ve geçerliliği hakkında yaygın kanaat bulunan iki adet çelik yapı yönetmeliği vardır, bunlar EC3 EN 1993-1-1 ve AISC 360-10 Yönetmelikleridir. Bu eserde çelik yapılara ait genel esaslardan bahsedildikten sonra tasarımda yukarıda belirtilen yönetmelikler esas alınmıştır. Okuyucular bunlardan dilediğini seçerek yararlanabilir. Ancak her iki yönetmeliğin sonuçları pek çok alanda birbirlerine yakın sonuçlar vermektedir. Uygulamacıların yönetmelik tercihinde bu yönden bir belirsizlik ile karşılaşacaklarını sanmıyoruz. Buna rağmen AISC 360-10 Yönetmeliğinin daha detaylı olarak hazırlanmış olduğuna dair yazarların bir kanaati mevcuttur. Her iki yönetmelikte farklı eksen tanımları ve notasyonlar kullanılmıştır. Ancak kitaba dahil edilen notasyonların tek tip olarak birleştirilmesi yapıldı ve kitabın başında başlıca notasyonlara ait geniş bir liste sunuldu. Çelik yapılar güvenliği, estetikliği, pratikliği vb. özellikleri nedeni ile çağdaş yapı dünyasının gelişen bir unsurudur. Ayrıca inşaat mühendisliği öğreniminde yapı  mekaniği ile ilgili öğrenilen temel mühendislik bilgilerinin pek çoğunun uygulanabildiği ender alanlardan da biridir. Bu durum tasarımın zevkli yanını oluşturur. Diğer yandan ise öğrencilerin ve mühendislerin gerek yapı statiği ve gerekse mukavemet derslerinde edindikleri bilgilere gereksinimleri olacağı zorunluluğunu da ifade eder. Bilgisayar destekli tasarım da yardımcı bir unsur olarak kullanılmaktadır. Ancak bu noktada özellikle genç mühendislere bir önerimiz olacaktır. Şöyle ki; geliştirilmiş analiz ve tasarım yöntemlerinin kullanılmasında hangi sınıra kadar ilerlenmelidir sorusuna en mantıklı cevaplar aranıp bulunmalıdır. Nasıl olsa bilgisayar destekli hesap yapılıyor denilip gereksiz hesaplardan kaçınılmalıdır. Zira aksine bir davranış iyi bir tasarım yapıldığı kabulünden süratle uzaklaşılmasına neden olur. Hesap araç ve yöntemlerinin mühendislik kariyerinin üstüne çıkması mümkün değildir. En iyi tasarım bu araç ve yöntemlerin mühendislere egemen olması ile değil onların yardımcısı olması halinde elde edileceği gerçeği her durumda hatırlanmalıdır. Yazarlar bu eserin hazırlanması için başlangıçta öngördükleri sürenin bir hayli fazlasını ayırmak durumunda kalmışlardır. Sonuçta gerek öğrencilere ve gerekse mühendislere yararlı olması amaçlanan ve ülkemizdeki mevcut kaynaklara eklenebilecek bir çalışma yapabildiğimiz kanısındayız. Ancak her türlü titizliğe rağmen elbette hatalarımız, eksikliklerimiz vardır. Okurların bu konularda, eserin ileriki basımlarında yararlanmamızı sağlayacak, uyarılarını teşekkürle karşılayacağımızı bildiririz.
Prof. M. Ruhi AYDIN
Dr. Ayten GÜNAYDIN
Eskişehir, 2013

İKİNCİ BASKIYA AİT ÖNSÖZ

Yapıların analiz, tasarım ve yapım aşamalarında mekaniğin temel teorik kuralları ve deneysel yöntemler ile elde edilen bilgi birikimlerinden hangilerinin ne ölçekte kullanılacağına dair esasların önceden belirlenmesi yapı mühendisliğinde önem arzeden başlıca konulardan biridir. Bir tasarımcının tasarımını yapacağı yapı ile ilgili vereceği kararların tümüne, kendi mühendislik formasyonunu kullanarak, sağlıklı çözümler getirebilmesi mümkün değildir. Bu aşamada yapı yönetmelikleri uygulamaya konulur, bu durum zorunlu ve vazgeçilemez bir konudur. Yönetmeliklerin yalnızca kural getiren, uygulamacıyı kısıtlayan düzenlemeler olarak görülmesi doğru değildir; bunlar aynı zamanda yönlendirici özelliklere de sahip olmalıdırlar. Yanı sıra gelişen analiz yöntemleri ve teknolojideki ilerlemeler yönetmeliklerin zaman içerisinde sürekli güncellenmelerini zorunlu kılmaktadır. Kitabın birinci baskısı yapılırken Türkiye’de yürürlükte olan 1980 yılında yürürlüğe giren TS 648 Çelik Yapıların Hesap ve Yapım Kuralları Yönetmeliği yukarıda özetlenen gereksinimleri hiçbir şekilde karşılama özelliğine sahip değil idi. Bu bakımdan adı geçen yönetmeliğe kitapta yer verilmesinden kaçınıldı. Birinci baskıda uluslararası düzeyde en güncel ve geçerliliği kanıtlanmış EC3 EN 1993-1-1 Avrupa yönetmeliği ve AISC 360-10 ABD yönetmeliği esas alındı. Geçen sürede önemli bir gelişme meydana geldi ve 4 Şubat 2016 tarihinde Çelik Yapıların Tasarım, Hesap ve Yapım Esasları (Çelik Yapılar Hakkında Yönetmelik-ÇYHY 2016) yönetmeliği yayımlandı. Yönetmelik AISC 360-16 taslak metnin geniş ölçekte yansıtılmasından oluşturulmuştur. Böyle bir yolun seçilmiş olması bize göre isabetli olmuştur, zira bunlar olabildiğince geniş katılımlı heyetler tarafından gerçekleştirilen, uygulamaları zaman süzgecinden geçmiş, başarısı kanıtlanmış, yerleşik yönetmeliklerdir; sürekli güncellenmesi gereğinden dolayı da dinamik yönetmeliklerdir; bu nedenle güncellenmeleri bir önceki versiyonlarına göre bizde olduğu gibi adeta devrim sayılabilecek değişiklikler içermezler. Bu bağlamda AISC 360-10 ve 16 yönetmelikleri konusunun çekirdeğine ilişkin önemli değişiklikleri içermez. Bu özellik uygulamacıların aniden konuya yabancı bir konuma düşmelerini önlemek bakımından da çok önemlidir. Açıklanan gelişmeler doğrultusunda ikinci baskıda ÇYHY 2016’ya göre güncellemeler yapılmıştır, ancak bu güncelleme dolayısı ile yapılan değişiklikler birinci baskının belirtilen özelliği nedeni ile fazla değildir. Bu güncellemeler vesilesi ile yeniden bir gözden geçirme ve düzenlemeler de yapıldı ve bazı baskı yanlışları düzeltildi. Bu kapsamda olmak üzere mühendislerin ve akademisyenlerin kitapla ilgili bize yapacağı uyarılara minnettar kalacağımızı belirtmek istiyoruz. ÇYHY 2016’nın önemine ve gerekliliğine dair görüşlerimizi yukarıda açıkladık, buna rağmen bizce önemli olan bazı değerlendirmelerimize de burada yer vermek istiyoruz. Yapı mühendisliği ve buna ilişkin yönetmelikler çelik yapılar ile sınırlı değildir. Betonarme yapılar ve bunlarla ilgili yönetmelikler daha yaygın ve mevcut bilimsel ve teknolojik düzeye daha yatkındır. Yeni çelik yapı yönetmeliğinin mevcut TS 500 ile uyumlu olması isabetli bir yaklaşım olabilirdi. Buradaki başlıca ayrılık hesap yöntemlerinin tanımlanmasında ortaya çıkmaktadır. TS 500’de önerilen hesap yöntemi uygulamada taşıma gücü olarak adlandırılmakta ve her hangi bir kavram karmaşasına
neden olmaksızın uygulanmaktadır. ÇYHY 2016’da YDKT kısaltması ile verilen Yük ve Dayanım Katsayıları ile Tasarım yöntemi evvelce tanımlanan taşıma gücü yöntemi ile nerede ise birebir örtüşmektedir, bu nedenle yeni bir tanım yerine taşıma gücü terimi kullanılması daha isabetli olur idi, kanımızca. Kitapta taşıma gücü teriminin kullanılması tercih edilmiştir. Bu ve diğer GKT olarak adlandırılan yöntemle ilgili detaylı görüşlerimiz kitapta Bölüm I.3 de yer almaktadır. Diğer değerlendirmelerimiz ise şöyledir: Türkiye’de ve Avrupa’da sadece mühendislik alanlarında değil matematiksel ve diğer uygulama alanlarında da boyuna eksen x sembolü ile gösterilir, yönetmelikte ise boyuna eksen z ile gösterilmektedir. Bu farklılık önemlidir, tasarımcıları kavram kargaşasına sürükleyebilir, özellikle profil tablolarının kullanılmasında hatalı değerlerin seçilmesine neden olabilir, bu sakıncaları ortadan kaldırabilmek amacı ile kitapta boyuna eksen x, güçlü eksen y, zayıf eksen z sembolü ile gösterilmiştir, ayrıca önemli olduğu bazı yerlerde bölüm başlarında uyarıda bulunulmuştur. Eksen tanımlaması yapılırken yönetmelikteki kuvvetli eksen yerine kitapta güçlü eksen tanımı kullanıldığını da belirtmek isteriz, zira mekaniksel olarak zayıf eksene göre etkisinin fazla olduğunu ifade etmesi bakımından daha uygun olduğu kanısındayız. Bu bağlamda rijitleştirilmiş ve rijitleştirilmemiş enkesit parçası terimleri yerine iç ve uç elemanlar tanımlamasının kullanılması kitapta tercih edilmiştir. Bu gereklilik açıktır, zira enkesitlerde rijitleştirilmemiş (rijit olmayan) bir elemanının olamayacağı mühendisliğin temel kuralıdır. Terimler konusunda bir başka önerimiz de küt kaynak tanımına ait olacaktır. Küt kelimesi günlük kullanımda olumsuz bir anlam ifade eder, bu olumsuzluk kaynakta da belirginleşmektedir, küt kaynak köşe kaynağa göre daha değersiz bir birleşim aracı gibi düşünülebilmektedir. Bu ayırımın önlenmesi amacı ile yönetmeliğin ileriki versiyonlarında küt kaynak yerine dolgu kaynağı veya oyuk kaynağı terimlerinden birinin kullanılmasını öneriyoruz. Kitapta küt kaynak terimi aynen alınmakla beraber penetrasyon yerine de tüm levha kalınlığında olan veya olmayan ifadeleri kullanılmıştır.
Kitabın, çelik yapıların ülkemizde gelişimine katkıda bulunması dileği ile, elinizdeki ikinci baskısını sunmaktayız. Bu katkının daha fazla olabilmesi için meslektaşlarımızın bize ulaştıracağı görüş ve düşünceleri bizim için çok önemlidir, bu konudaki iletilerinizi her zaman saygı ve dikkatle karşılayacağımızı bildiririz.
Prof. M. Ruhi AYDIN
Dr. Ayten GÜNAYDIN
Eskişehir, 2016
Not: Kitabın 4. baskısı Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği-2018 e uygun düzenlemeler ile sunulmaktadır.

 

İÇİNDEKİLER

ÖNSÖZ IX
NOTASYON XIII
I ÇELİK YAPILARIN GENEL NİTELİKLERİ VE TASARIM KOŞULLARI 1
I.1 GİRİŞ 1
I.2 ÇELİK YAPILARIN ÜSTÜNLÜKLERİ VE SAKINCALARI 1
I.2.1 Çelik Yapıların Üstünlükleri 2
I.2.2 Çelik Yapıların Sakıncaları 4
I.3 ÇELİK YAPILARDA TASARIM KURALLARI 5
I.4 ÇELİK HADDE ÜRÜNLERİ 8
II ÇELİK YAPILARIN DAVRANIŞ ÖZELLİKLERİNE AİT GENEL PRENSİPLER 11
II.1 ÇELİK YAPI MALZEMESİ VE MEKANİK ÖZELLİKLERİ 1 1
II.2 ÇELİK YAPI ELEMANLARININ MUKAVEMET ÖZELLİKLERİ 1 3
II.2.1 Üniform Çekme Gerilmesi Hali 1 5
II.2.2 Üniform Basınç Gerilmesi Hali (Birinci mertebe hesap) 1 5
II.2.3 Sabit Basınç Kuvveti ve Eğilme Momenti Etkisi Hali (İkinci mertebe hesap) 15
II.2.4 Sabit Basınç Kuvveti Etkisi Altında Eğilme Burkulması 18
II.2.5 Sabit Basınç Kuvveti Etkisi Altında Burulma Burkulması 21
II.2.6 Sabit Basınç Kuvveti Etkisi Altında Eğilme ve Burulma Burkulması 22
II.2.7 Üniform Eğilme Momenti Etkisi Hali 23
II.2.8 Eğilme ve Eksenel Kuvvet Hali 25
II.2.9 İki Eksenli Eğilme (eğik eğilme) ve Eksenel Kuvvet Hali 26
II.3 YAPI SİSTEMLERİNİN ANALİZİ 30
II.3.1 İkinci Mertebe Etkiler Dikkate Alınarak Çözüm (genel kurallar) 30
II.3.2 Çelik Yapıların İkinci Mertebe Etkiler ile Hesabına ait Analiz ve Tasarım Yöntemleri 35
II.3.2.1 Doğrudan analiz yöntemi 35
II.3.2.2 Etkili boy yöntemi 35
II.3.2.3 Yaklaşık ikinci mertebe analizi 36
II.4 ÖRNEKLER 38
III ÜNİFORM ÇEKME ETKİSİNDEKİ ELEMANLARIN TASARIMI 53
III.1 GİRİŞ 53
III.2 TASARIM 55
III.2.1 EC3 EN 1993-1-1 e Göre Tasarım 55
III.2.2 ÇYHY 2016 ve AISC 360-16 ya Göre Tasarım 56
III.2.3 Mafsal Uçlu Çekme Elemanları 56
III.2.4 Çekme Elemanları ile İlgili Minimum Koşullar 57
III.2.5 Yapma Enkesitli Çekme Elemanları 58
III.3 ÖRNEKLER 59
IV ÜNİFORM BASINÇ ETKİSİNDEKİ ELEMANLARIN TASARIMI 73
IV.1 GİRİŞ 73
IV.2 TASARIM 74
IV.2.1 EC3 EN 1993-1-1 e Göre Tasarım 74
IV.2.2 ÇYHY 2016 ve AISC 360-16 ya Göre Tasarım 78
IV.2.2.1 Narinlik oranları 79
IV.2.2.2 Karakteristik eksenel basınç kuvveti dayanımları 85
IV.3 ÖRNEKLER 90
V EĞİLME MOMENTİ ETKİSİNDEKİ ELEMANLARIN TASARIMI 127
V.1 GİRİŞ 127
V.2 TASARIM 132
V.2.1 EC3 EN 1993-1-1 e Göre Tasarım 132
V.2.2 ÇYHY 2016 ve AISC 360-16 ya Göre Tasarım 134
V.2.2.1 Gövde ve başlıkları kompakt (C) olan ve güçlü eksenleri etrafında eğilen, iki eksene göre simetrik I profiller ve U profilleri 136
V.2.2.2 Gövdesi kompakt (C) , başlıkları kompakt olmayan (NC) veya narin (S) olan ve güçlü eksenleri etrafında eğilen, iki eksene göre simetrik I profilleri 138
V.2.2.3 a) Gövdesi kompakt olmayan (NC) ve güçlü eksenleri etrafında eğilen iki eksenli simetrik I profiller,
b) Gövdesi kompakt (C) veya kompakt olmayan (NC) ve güçlü eksenleri etrafında eğilen tek eksenli simetrik I profiller 139
V.2.2.4 Gövdesi narin (S) olan ve güçlü eksenleri etrafında eğilen, iki veya tek eksene göre simetrik I profilleri 144
V.2.2.5 Zayıf eksen etrafında eğilen I ve U profiller 146
V.2.2.6 Kare ve dikdörtgen kutu kesitler 147
V.2.2.7 Boru kesitler 148
V.2.2.8 Simetri düzleminde yüklenmiş T ve çift korniyerler 149
V.2.2.9 Korniyerler 153
V.2.2.10 Dolu gövdeli dikdörtgen ve daire kesitler 157
V.3 YAPISAL KURALLAR 158
V.4 ÖRNEKLER 160
VI KESME KUVVETİ ETKİSİNDEKİ ELEMANLARIN TASARIMI 193
VI.1 GİRİŞ 193
VI.2 TASARIM 195
VI.2.1 EC3 EN 1993-1-1 e Göre Tasarım 195
VI.2.2 ÇYHY 2016 ve AISC 360-16 ya Göre Tasarım 198
VI.2.2.1 I profiller ve U profillerinde kesme tasarımı 198
VI.2.2.2 Tek Korniyerler ve T enkesitler 203
VI.2.2.3 Boru kesitler 203
VI.2.2.4 Kutu Enkesitler 204
VI.3 ÖRNEKLER 204
VII EĞİLME, BURULMA VE EKSENEL KUVVET ETKİSİNDEKİ
ELEMANLARIN TASARIMI 209
VII.1 GİRİŞ 209
VII.2 EĞİLME VE EKSENEL KUVVET ETKİSİNDEKİ TEK VE ÇİFT
SİMETRİ EKSENLİ KESİTLER 210
VII.2.1 Eksenel Kuvvetin Basınç Olması Hali 210
VII.2.2 Eksenel Kuvvetin Çekme Olması Hali 210
VII.3 EĞİLME VE EKSENEL KUVVET ETKİSİNDEKİ SİMETRİK
OLMAYAN KESİTLER 210
VII.4 BURULMA MOMENTİ ETKİSİNDEKİ KESİTLER 211
VII.5 BURULMA, KESME, EĞİLME VE EKSENEL KUVVET
ETKİSİNDEKİ KUTU KESİTLER 212
VII.6 ÇOK PARÇALI BASINÇ ÇUBUKLARI 213
VII.7 ÖRNEKLER 216
VIII ÇELİK YAPILARDA KULLANILAN BİRLEŞİM
ELEMANLARININ TASARIMI 239
VIII.1 GİRİŞ 239
VIII.2 KAYNAKLI BİRLEŞİMLER 239
VIII.2.1 Küt Kaynaklar 239
VIII.2.2 Köşe Kaynaklar 243
VIII.2.3 Kaynaklı Birleşimlerle İlgili Minimum Koşullar ve Hesap Kuralları 244
VIII.2.3.1 Küt kaynakta etkili kaynak dikişi hesap kalınlığı ve boyu 244
VIII.2.3.2 Köşe kaynakta etkili kaynak dikişi hesap kalınlığı ve boyu 245
VIII.2.3.3 Kaynak dayanım hesapları 247
VIII.2.4 Kaynaklı Birleşimlerle İlgili Uygulama Denklemleri 248
VIII.2.4.1 Bağlantı yapılan esas metaldeki en az kalınlıklar 248
VIII.2.4.2 Dışmerkezlikli tekil kuvvet etkisindeki kaynak şeritlerinde hesap 250
VIII.3 BULONLU BİRLEŞİMLER 257
VIII.3.1 Bulonlu Birleşimlerin Hesapları 263
VIII.4 BİRLEŞİMLER VE BİRLEŞEN ELEMANLAR 266
VIII.4.1 Birleşimler Nedeni ile Birleşen Elemanlarda Yapılması Gerekli Kontroller 266
VIII.4.2 Tekil Kuvvetler Etkisindeki Başlık ve Gövde Elemanlarında Yapılması Gerekli Kontroller 268
VIII.4.3 Başlığından Kesik I Profillerin Eğilme Momenti Karakteristik Dayanımı ve Taşıma Gücü 277
VIII.5 ÖRNEKLER 279
IX ÇELİK YAPILARDA MESNETLER VE KARMA SİSTEMLER 337
IX.1 KİRİŞ MESNETLERİ 337
IX.2 KOLON TEMEL LEVHALARI 338
IX.2.1 Eksenel Kuvvet Aktaran Temel Levhalarının Hesabı 338
IX.2.2 Eksenel Kuvvet, Moment ve Kesme Kuvveti Aktaran
Temel Levhalarının Hesabı 340
IX.2.3 Yapısal Kurallar 342
IX.3 KARMA SİSTEMLER 344
IX.3.1 Karma Sistemlerde Eğilme Etkisindeki Elemanlar 344
IX.3.1.1 Tasarım 345
IX.3.1.2 Minimum koşullar 351
IX.4 ÖRNEKLER 352
X BİNA TÜRÜ ÇELİK YAPILARIN DEPREM ETKİLERİ ALTINDA ANALİZ VE TASARIMLARI 375
X.1 GİRİŞ 375
X.1.1 Deprem Yer Hareketi Düzeyleri 375
X.1.2 Harita Spektral İvme Katsayıları 376
X.1.3 Tasarım Spektral İvme Katsayıları 376
X.1.4 BKS, Bina Kullanım Sınıfları ve I, Bina Önem Katsayıları 377
X.1.5 DTS, Deprem Tasarım Sınıfları 377
X.1.6 BYS, Bina Yükseklik Sınıfları 378
X.1.7 Hesap Yöntemleri 379
X.2 EŞDEĞER DEPREM YÜKÜ YÖNTEMİ 379
X.2.1 Toplam Eşdeğer Deprem Yükünün Belirlenmesi 380
X.2.2 Katlara Etki Eden Deprem Yüklerinin Belirlenmesi 383
X.3 DEPREM ETKİSİ ALTINDA ÇELİK BİNA TAŞIYICI
SİSTEMLERİNİN TASARIMI İÇİN KURALLAR 385
X.3.1 Malzeme Koşulları 386
X.3.2 Enkesit Koşulları 386
X.3.3 Kirişlerde Stabilite Bağlantıları 388
X.3.4 Süneklik Düzeyi Yüksek Yatay Yük Taşıyıcı Sistemler İçin Kapasitesi Korunmuş Bölgeler 389
X.3.5 Kolon ve Kiriş Ekleri 390
X.3.6 Deprem Etkisini İçeren Yük Birleşimleri 390
X.4 SÜNEKLİK DÜZEYİ YÜKSEK MOMENT AKTARAN
ÇERÇEVELER 391
X.4.1 Genel Kurallar 391
X.4.2 Kolonların Kirişlerden Daha Güçlü Olması Koşulu 391
X.4.3 Kiriş-Kolon Birleşim Bölgeleri 393
X.5 SÜNEKLİK DÜZEYİ YÜKSEK MERKEZİ ÇAPRAZLI
ÇELİK ÇERÇEVELER
396
X.5.1 Genel Kurallar 396
X.5.2 Çaprazlar 398
X.5.3 V veya Ters V Şeklindeki Çapraz Sistemlere Ait Koşullar 398
X.5.3.1 Çapraz–kiriş–kolon birleşimleri 399
X.5.3.2 Çapraz uç birleşimlerinin gerekli dayanımı 399
X.5.3.3 Kolon ekleri 400
X.6 MOMENT AKTARAN ÇERÇEVELERDE KİRİŞ-KOLON BİRLEŞİM DETAYLARI 400
X.6.1 Tam Dayanımlı Bulonlu Alın Levhalı Birleşimler 400
X.6.2 Bulonlu Başlık Levhalı Birleşim 403
X.6.3 Tüm Levha Kalınlığında Olan Küt Kaynaklı Birleşim 404
X.6.4 Kaynaklı Zayıflatılmış Kiriş Enkesitli Kiriş-Kolon Birleşimi 406
XI ÇOK KATLI BİR ÇELİK YAPI UYGULAMA PROJESİ ÖRNEĞİ 409
XI.1 PROJENİN TANIMI 409
XI.2 YAPIYA AİT ÖZELLİKLER VE HESAP KRİTERLERİ 409
XI.2.1 Genel Özellikler 409
XI.2.2 Taşıyıcı Sistem 409
XI.2.3 Seçilecek Yük Birleşimleri (Bölüm I) 410
XI.2.4 Malzeme Özellikleri 410
XI.2.5 Göz Önüne Alınacak Hesap ve Sehim Kriterleri 410
XI.3 DÖŞEME YÜKLERİNİN HESABI 412
XI.3.1 Karma Döşeme Yüklerinin Hesabı 412
XI.3.2 Ara Katlar Döşeme Yükü Hesabı 413
XI.3.3 Çatı Katı Döşeme Yükü Hesabı 413
XI.4 KAT KİRİŞLERİNİN BOYUTLANDIRILMASI 413
XI.4.1 “A1, A2, B1, B2 vb” Aksları 1-2 ve 3-4 Açıklıklarındaki Enleme Kirişlerinin Boyutlandırılması (L=10 m) 413
XI.4.2 “A1, A2, B1, B2 vb” Aksları 2-3 Açıklıklarındaki Enleme Kirişlerinin Boyutlandırılması (L=6 m) 413
XI.4.3 2 ve 3 Aksları Kirişlerinin Boyutlandırılması (L=8 m) 414
XI.4.4 A ve F Aksları 1-2 ve 3-4 Açıklıklarındaki Çerçeve Kirişlerinin Boyutlandırılması (L=10 m) 422
XI.4.5 1 ve 4 Aksları Çerçeve Kirişlerinin Boyutlandırması (L=8 m) 422
XI.5 KOLONLARIN BOYUTLANDIRILMASI 425
XI.5.1 Çatı Katı ve Ara katlarda Düşey ve Yatay Yüklerin Hesabı 425
XI.5.2 Kolonların Boyutlandırılması 430
XI.6 YAPI SİSTEMİNİN ANALİZİ 433
XI.6.1 Çerçevede Örnek Olarak Seçilen Bazı Elemanlar için Kesit Kontrolleri 434
XI.6.2 1.Kat A1 Kolonu Hesabı 436
XI.7 SÜNEKLİK DÜZEYİ YÜKSEK SİSTEME AİT MİNİMUM KOŞULLARIN KONTROLÜ 442
XI.7.1 Kolonların Kirişlerden Daha Güçlü Olduğunun Kontrolü 442
XI.7.2 Enkesit Koşulları 443
XI.7.3 Kolonlarda Dayanım Fazlalığı Katsayısı ile Arttırılmış Eksenel Yükler için Hesap 444
XI.7.4 Kolon ve Kiriş Başlıklarının Sınırladığı Kayma Bölgesinde Kesme Kontrolü 444
EK I TASARIM TABLOLARI 447
EK II PROFİL TABLOLARI 461
KAYNAKLAR 475
KONU DİZİNİ 479

cultureSettings.RegionId: 0 cultureSettings.LanguageCode: TR
Çerez Kullanımı